środa, 5 lutego 2014

Szklarska Poręba - sztolnia poszukiwawcza uranu

Okolice Wysokiego Grzbietu i Zakrętu Śmierci kryją w sobie co najmniej kilka sztolni - najbardziej znane są wyrobiska niewielkiej kopalni pirytu Friedrich Wilhelm, natomiast trudno szukać informacji na mapach turystycznych czy w przewodnikach o innym systemie sztolni, wydrążonych po wojnie. Poniżej Zbójeckich Skał, w okolicach tunelu kolejowego, dostępne są dwie sztolnie - pozostałości po poszukiwaniach uranu - nazwane przez pewien duet eksploratorów jako Sztolnia z Podziałką I / II. Faktycznie, na ociosach sztolni pozostały ślady w postaci pionowych pasów farby wraz z oznaczeniem kolejnych 10-cio metrowych odcinków liczonych od wejścia.
Sztolnia poniżej torów, na wschód od domu wypoczynkowego to prosty chodnik o długości 135m i z dwiema bocznymi odnogami o łącznej długości 79m. 

Pod względem geologicznym obszar na którym zlokalizowane są oba obiekty należy do jednostki zwanej blokiem karkonosko-izerskim a w tym miejscu przebiega strefa kontaktu intruzji granitoidowej Karkonoszy oraz skał osłony krystalicznej, która reprezentowana jest tutaj przez hornfelsy (skała metamorficzna zmieniona kontaktowo). W chodnikach można obserwować oba typy skał - zarówno granit karkonoski jak i hornfelsy kordierytowo-andaluzytowe. Granity charakteryzują się dużą różnorodnością od równoziarnistych po charakterystyczne tekstury porfirowate z dużymi kryształami skaleni. Miejscami także można trafić na utwory żyłowe jak pegmatyty czy aplity, oraz partie wzbogacone w mieniące się w ociosach łyszczyki - najczęściej biotyt, który tworzy szliry. Żadnej bogatszej mineralizacji tutaj nie stwierdzono, natomiast w literaturze (rejon Zbójeckich Skał) podaje się występowanie szeregu minerałów w obrębie żył pegmatytowych. Są to głównie kruszce (arsenopiryt, bizmut, wolframit, hematyt, piryt, chalkopiryt) oraz obok skałotwórczych skaleni, kwarcu i biotytu skupienia epidotu, hornblendy i cyrkonu. 
Sztolnia przyjemna, choć sporo w niej zgniłej obudowy, a miejscami strop niezbyt stabilny. Wody niewiele w początkowej części sztolni i obeszło się bez kaloszy (dobre trekinki wystarczyły) co nie znaczy, że w okresach deszczowych poziom wody będzie taki sam. 

Lokalizacja:
http://maps.geoportal.gov.pl/webclient/default.aspx?crs=EPSG%3A2180&bbox=257891.921875,336835.4296875,258695.046875,337692.4609375&variant=RASTER

Sztolnia znajduję się jakieś 100m za domem wypoczynkowym, ponad niewielką hałda w lesie.
W zapadlisku powyżej hałdy znajduje się niewielki otwór wejściowy do sztolni 


FILM ZE SZTOLNI

 Wejście


 Początkowy odcinek z zachowaną drewnianą obudową




w okolicach 50-60m sztolni trafiamy na większą komorę z dnem usłanym blokami skał do wysokości ok. 2-2,5m - komora powstała wskutek odspojenia się części skał ze stropu (wcześniejsze opracowania o tym nie wspominają, więc jest to raczej nowa sprawa).
Wyraźnie widać tutaj strefę uskokową, przecinająca sztolnię na ukos, a w ociosach sztolni, na powierzchni uskoku zauważyć można kilkumilimetrowej grubości warstewkę ilastej masy, co na pewno sprzyja łatwemu odspajaniu się skał w tym miejscu.  



Hornfels


  żyła pegmatytu w bocznym chodniku - zbudowana prawie w całości ze skalenia z przerostami pismowymi kwarcu - niestety słabo wyraźnymi, oba minerały o podobnym odcieniu nie dają wyraźnego kontrastu 



Granit porfirowaty

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz